२०२१ मध्ये प्रदर्शित झालेल्या ‘हसीन दिलरुबा’ या गाजलेल्या चित्रपटाचा सीक्वेल म्हणून ‘फिर आयी हसीन दिलरुबा’ हा चित्रपट ९ ऑगस्ट २०२४ रोजी नेटफ्लिक्सवर प्रदर्शित झाला. तापसी पन्नू आणि विक्रांत मॅसी यांच्या जोडीने पुन्हा एकदा प्रेक्षकांच्या मनावर अधिराज्य गाजवण्याचा प्रयत्न या चित्रपटातून केला गेला आहे. परंतु, दुर्दैवाने हा चित्रपट मूळ चित्रपटाच्या प्रभावाला न्याय देण्यात अपयशी ठरतो.
कथानक
‘फिर आयी हसीन दिलरुबा’ हा चित्रपट मूळ चित्रपटातील घटनांच्या काही महिन्यांनंतरची कथा सांगतो. रानी (तापसी पन्नू) आणि ऋषभ उर्फ ऋषू (विक्रांत मॅसी) आता आग्रा येथे लपून राहत आहेत. पोलिसांच्या नजरेपासून सुटका मिळवण्यासाठी ते वेगवेगळ्या ठिकाणी राहतात आणि एकमेकांना भेटत असतात.
या दोघांच्या आयुष्यात अभिमन्यू (सन्नी कौशल) या तिसऱ्या व्यक्तीचं आगमन होतं. अभिमन्यू हा एक कंपाऊंडर आहे जो रानीच्या प्रेमात पडतो. त्याचं रानीवरचं प्रेम पाहून ऋषू चिडतो आणि या तिघांमधील नातेसंबंध अधिकच गुंतागुंतीचे होतात.
रानी आणि ऋषू थायलंडला पळून जाण्याचा प्लॅन करत असतात. पण इतक्यात पोलीस अधिकारी मृत्युंजय उर्फ मोंटू (जिमी शेरगिल) त्यांच्या मागावर लागतो. या सगळ्या गोंधळात रानी आणि ऋषू यांचं नातं टिकेल का, हे पाहणं महत्त्वाचं ठरतं.
दमदार अभिनय आणि सुंदर चित्रीकरण
चित्रपटातील कलाकारांनी उत्तम अभिनय केला आहे. तापसी पन्नूने रानीच्या भूमिकेत पुन्हा एकदा आपली अभिनय क्षमता सिद्ध केली आहे. विक्रांत मॅसीने ऋषूच्या भूमिकेत न्याय दिला आहे. सन्नी कौशलच्या अभिमन्यूच्या भूमिकेतील अभिनयही प्रभावी आहे.
चित्रपटाचं चित्रीकरण विशाल सिन्हा यांनी केलं असून ते खूपच सुंदर आहे. आग्र्याच्या ऐतिहासिक वास्तू आणि सुंदर दृश्यं चित्रपटाला एक वेगळंच सौंदर्य प्रदान करतात.
कमकुवत पटकथा आणि दिग्दर्शन
चित्रपटाची कमजोरी त्याच्या पटकथेत आणि दिग्दर्शनात दिसून येते. मूळ चित्रपटाप्रमाणे या चित्रपटातही अनेक ट्विस्ट आणि टर्न आहेत, पण ते प्रेक्षकांना खिळवून ठेवण्यात अपयशी ठरतात. काही ठिकाणी कथानक संथ गतीने पुढे सरकत असल्याचा अनुभव येतो.
दिग्दर्शक जयप्रद देसाई यांनी चित्रपटाचं दिग्दर्शन केलं असून ते फारसं प्रभावी वाटत नाही. चित्रपटातील अनेक दृश्यं आणि संवाद ओझरते वाटतात. काही ठिकाणी गरज नसताना वापरलेले क्लोजअप शॉट्स प्रेक्षकांना त्रासदायक वाटतात.
बॉलिवूडमधील मौलिकतेचा अभाव
‘फिर आयी हसीन दिलरुबा’ हा चित्रपट बॉलिवूडमधील मौलिकतेच्या अभावाचं उदाहरण आहे. मूळ चित्रपटाच्या यशस्वी फॉर्म्युल्याचा वापर करून हा सीक्वेल बनवण्याचा प्रयत्न केला गेला आहे. पण त्यात काहीच नावीन्य नाही.
चित्रपटात वापरलेलं ‘एक हसीना थी, एक दीवाना था’ हे १९८० सालच्या ‘कर्ज’ चित्रपटातील गाणं प्रेक्षकांच्या रोमांच उभे करण्यासाठी वापरलं गेलं आहे. आजच्या काळात ४० वर्षांपूर्वीच्या गाण्याचा असा वापर करणं म्हणजे बॉलिवूडमधील सर्जनशीलतेच्या अभावाचं द्योतक आहे.
सारांश
‘फिर आयी हसीन दिलरुबा’ हा चित्रपट मूळ चित्रपटाच्या प्रभावाला न्याय देण्यात अपयशी ठरतो. कमकुवत पटकथा, संथ गतीने पुढे सरकणारं कथानक आणि प्रभावहीन दिग्दर्शन हे या चित्रपटाचे मुख्य दोष आहेत.
कलाकारांच्या दमदार अभिनयामुळे आणि सुंदर चित्रीकरणामुळे हा चित्रपट बऱ्यापैकी पाहता येतो. पण बॉलिवूडमधील मौलिकतेच्या अभावामुळे तो एक निराशाजनक अनुभव ठरतो.
‘हसीन दिलरुबा’सारख्या वेगळ्या आणि प्रभावी चित्रपटानंतर त्याच्या सीक्वेलकडून प्रेक्षकांना खूप अपेक्षा होत्या. पण दुर्दैवाने ‘फिर आयी हसीन दिलरुबा’ त्या अपेक्षांवर खरा उतरू शकलेला नाही. तरीही, चित्रपटातील काही घटक नक्कीच आवडतील असे आहेत.
